Ik heb zo mijn beperkingen maar ik ben een bevoorrecht mens en dankbaar voor de dingen die ik nog kan. Ik ben er vorig jaar, na lang dokteren, achter gekomen dat ik al 20 jaar de ziekte van Lyme heb.

Ik had last van veel uiteenlopende klachten en de dokters konden maar niet achter de oorzaak komen. Jarenlang werd er gezegd dat het aan de overgang zou liggen. Ik ben blij met de diagnose, want nu weet ik de oorzaak. De reguliere zorg kan mij niet verder helpen omdat ik de bacterie al te lang in mijn lijf heb. Ik volg nu behandelingen van een natuurarts.

In mijn hoofd  voelt het alsof er een klont klei zit. Een spons… of nee een grote wolk die langzaam neerdaalt waardoor ik niet kan denken. Alsof ik langzaam onder water verdwijn. Ik ben niet eens meer in staat om detectiveseries te volgen. Ik lees alleen nog tijdschriften

Ik krijg energie van de kleine ontmoetingen en gesprekken die ik met mensen heb. Ik richt me zoveel mogelijk op de ander. Dat houdt me op de been. Ik voel me niet alleen.

Tekst en foto: Trieneke Hoekstra