Sib: “We hadden anderhalf jaar verkering toen er een huis vrij kwam op landgoed Pijnenburg. Ik kon er een baan krijgen als administratief medewerker, we zijn getrouwd en nu wonen we hier al 56 jaar. In die tijd hebben we alles zien veranderen. De oppervlakte van het landgoed is verkleind en vroeger werd veel met paarden gedaan. Ook is de gemeenschapszin veranderd, je loopt tegenwoordig niet meer zo bij iedereen naar binnen en iedereen heeft nu een hek om z’n tuin.

Het liefst zouden we hier nooit meer weggaan. Ik ben een echt natuurmens, ik zie alles, van de specht tot de verstopte reetjes. Ik ben zoveel mogelijk buiten, er is altijd wat te doen rondom het huis. Je maakt hier van alles mee. De stilte, de vogels, een witte koe die ligt te kalven. Je zit hier heel rustig en ik kan goed tegen de stilte. Maar daarnaast moet je wel je sociale contacten hebben. Ik ben van het ‘samen doen’. Zo ben ik 30 jaar penningmeester geweest van de voetbalclub Hees. Ik ben opgegroeid in Friesland, het sociale gevoel had je daar heel sterk. Bezig zijn voor mensen in je omgeving heb ik van huis uit meegekregen.”

Irene: “Ik vind het belangrijk dat je kunt terugvallen op mensen in de buurt. Als je iemand nodig hebt, dat je daar naartoe kan en dat zij ook bij mij terecht kunnen. Samen met Sib doe ik veel voor de Lage Vuursche. We zijn nauw betrokken bij het dorpshuis De Furs en de Contactcommissie en Stichting Welzijn. Het organiseren van het Houthakkersfeest geeft me veel voldoening. Samen met een grote groep mensen een mooie dag maken voor 20.000 bezoekers… dat vind ik geweldig. Je kunt je er de hele dag vermaken en het hoeft je niks te kosten. Het moet zo zijn dat iedereen daar naar toe kan. Dus ook de mensen die niks te verteren hebben. Iedereen die daar komt, arm of rijk, is gelijk die dag. Dat vind ik belangrijk.

Het is de combinatie, van heel druk zijn en dan thuiskomen in de rust, die maakt dat het zo heerlijk wonen is hier. Als we hier ooit weg moeten, gaan we naar Baarn. Zolang we alles nog zelf kunnen, zullen we het hier heel lang redden.”

Sib (1939) en Irene (1941) de Boer, inwoners Lage Vuursche