Melissa: “Met m’n dikke buik zat ik voor m’n huisje en toen kwam Diana voorbij, ook met een dikke buik. We raakten aan de praat en sindsdien zijn we niet meer gestopt met kletsen. We zijn allebei bevallen van een zoon, er zit maar drie maanden tussen. We drinken vaak koffie, dan praten we over de jongens, over wat ze al kunnen, hoe ze zich ontwikkelen. Maar we praten ook over onze dochters. Die van mij is 5 en die van Diana 7 en ze zitten allebei op het speciaal onderwijs, dat geeft een band.”

Diana: “Ondanks dat onze meiden zo verschillend zijn, kunnen ze enorm goed samen. Ze begrijpen elkaar, maken nooit ruzie en als wij weer ‘es staan te kletsen, gaan zij heerlijk samen spelen. Eigenlijk best bijzonder dat wij, en dus ook de meiden, zulke dikke vriendinnen zijn geworden. Gewoon door het maken van een praatje op straat. De Vogelbuurt is echt een buurt waar je mensen ontmoet en waar mensen klaarstaan voor de ander. Laatst moest ik onverwacht met m’n zoontje naar het ziekenhuis en toen heeft Melissa me gebracht, m’n dochter opgevangen, en me later weer opgehaald. Echt heel fijn.”

Tekst: Marlies Wegerif, foto Hilde Sneep