“Op het moment dat mijn vaste schminkster haar eerste vegen zet, ben ik niet meer mezelf, dan word ik Malle Pietje. Dan kom ik in die rol en het enige wat ik dan wil is de kinderen blij maken. Ik ben al vanaf oktober met de voorbereidingen bezig van de intocht van Sint in Baarn. De intocht zelf is maar drie uurtjes, maar die uren en de non-stop drukte in de weken erna zijn alle stress waard. Het is zo’n uniek gebeurtenis. Eén dag in het jaar waar heel Baarn voor uitloopt. Alleen maar lachende gezichten. Het sinterklaasfeest is gewoon het aller-, allerleukste feest dat er bestaat. Het heeft iets magisch. Als je daar staat als Malle Pietje … kinderen wille met je dansen, met je op de foto, op je rug klimmen. Ik vind het hilarisch!

Ik hou enorm van feestjes en verkleedpartijtjes. Ik hou alleen niet van m’n eigen verjaardag. Maar toen ik 40 werd, m’n broer 50 en m’n vader 80 heb ik het wel gevierd! Het was de laatste verjaardag van m’n vader, want hij was ziek. Overdag vierden we met familie en vrienden zijn verjaardag en ’s avonds hadden we een zwerversfeest. Zat ik als Ma Flodder op de bank.

Maar het is niet altijd feest. Ik ben bijna drie jaar geleden gescheiden. En in dezelfde periode verloor ik m’n baan omdat mijn werkgever failliet ging. In het begin zat ik apathisch op de bank, dacht ik: ‘en nu?’ Na drie weken vond ik het genoeg geweest, heb ik me aangekleed en ben ik m’n meubels gaan opknappen. Vervolgens kreeg ik een nieuw huis. Kregen we een prachtige zomer. En toen kon ik weer zeggen ‘het leven is goed!’

Bij mijn ouders was het trouwens vroeger ook altijd feest. Er kwamen ooms en tantes en vrienden over de vloer. Paard in de gang enzo. Ja, ik heb wel een familie die van feestjes houdt en ik, op mijn beurt, geef dat feesten ook weer door aan mijn kinderen!

Tekst: Marlies Wegerif, foto: Hilde Sneep